XX. mendeko Euskararen Corpus estatistikoa
Testuingurua
PEDRIO BERRUGUETE (1440-1504).Autorretratua.
Hau ere Italia-n egona, han ezagutu zituen Pizkundeko joerak.
Hango moldeak beretu arren, Gaztela-ko neurritasunari berean eutsi zion: gartxua, arkaizantea, beti ere pertsonaien espresibitatea arretaz zaintzen du.
Lehenik, hango artistak Penintsulara etorri zirelako, eta gero espainolek, han ikasita lanegin zutelako.
Adibiderik onena Alonso
Honen aurretik eta ondoren ez zen pizkundetar eskultore handirik falta izan (Forment, Ordóñez, Siloé, Juní...).
Obra ugaria aberatsa utzi zuten, Katalunia-n, Andaluzia-n, Gaztela-n.
Arkitekturaren alorrean,
Baina Errege Katolikoen garaitik Felipe II. aganaino aldakuntza handia jasan zuen arkitektura horrek, Escorialari amaiera eman zitzaion arte (1584).
Estilo gartxu hau herreratarra deitu izan da, Juan de
Bere hurbiltasun geografikoari esker, Frantziak eragin errenazentista, Herbehereetatik eta Italia-tik.
Hala ere, ez zen halakorik berehala gertatu, Monarkia boteretsuak eta nobleziak gaztelu erdiarotarretan gehiago pentsatzen bait zuten, jauregi italiarretan baino.
Arkitekturan, batez ere, egitura gotikoak izan ziren nagusi, XVI. mendea ondotxo aurreratu zen arte.
Frantzisko I.a ez zen Blois-etik Parisera aldatu 1528rarte.
LUIS DE MORALES (1509-1586) .Pizkundearen azken aldikoa da.
Ama Birjinak pintatu zituen bereziki.
Hemengo hau Orreaga-koa da (Nafarroa).
Itxura guztiz, Leonardo-ren teknikak ongi ezagutu zituen.